Romana "Qijalên Difirin" ya helbestvan, romannivîs û wergêrê kurd ê Sûrî Kamîran Heresan çîroka rêwîtiya lehengê xwe Jandar vedibêje, lehengê ku bi xewnên mezin ji welatê xwe hat dûrxistin û çû welatê xerîbiyê li Swêdê, ku li wir xwe dît bavê sê zarokan e, û bi bextewariyeke bibask dagirtî ye, lê dema ku marê "sosyalê" êrîşî hêlîna wî kir, ew bextewarî, ji nişkan ve mîna qijalên cûn firiya.

Du serên romana "Qijalên Difirin"  hene, yek li rojhilat û yek li rojava ye û qurmek di bin wan de li hev badayî heye, ku bi rehên xwe ji axê veqetandî ye. Kamîran Heresan tê de xwe dispêre rawestgeh û helwestên jînenîgariya xwe ta ku çîroka Jandar yê ku astengiyên civakî dikişîne vebêje, ev astengiyên ku di nerîna wî de bi siyaseta dewleta kûr ve derbarê malbatên biyan li Siwêde girêdayî ye.

Çîroka Jeandar trajediya her bavekî ye ku li pişt ramanekê rawestiyaye, tê de xwestiye malbata xwe saxlem û bi xewn û xeyalan xemilandî bihêle, dûrî ramaneke din ku bingehên wê yên di axa çandek cûda de berdayî xera bike.

Nivîskar di dirêjiya romanê de dixwaze ku lehengê xwe yê têkçûyî Jeandar bike xetîreyek ku karên cûn û nakok ên ku di civaka Swêdî de bi taybet di nav mirovên bi nijadê  xwe rojhilatî ne diqewimin ronî bike.

Roman bi qijalên xwe yên difirin mîna tapoyeke nivîskî ye ku kiryarên "Sosyalê" derheqê malbatên biyanî belge dike, hemû çavkaniyên dewletê bikar tîne ta ku bigihêje tevlêkirina xwestî, di nav civakek ku dixwaze her tiştî tê de bi pîvanên xwe yên taybet ku di her qadê de peykerek, û di her malê de çavek wan heye biçespîne.

Di "Qijalên Difirin"  de mask ji ser rûyan têne rakirin, ku sextekirin wekî rastiyek di rûyên bextewariyê de ku ji hest û nestan dixwe, ta ku nêzîkî mirin û qelandinê dibe, di civakek ku baweriyê bi karîna çandiniya xwe nake, wek kulîlkên di nav avahiyên berjewendiyên giştî û zagonên wan ên ku banên wan bi tembeliyê hatine veşartin.